اخیراً محققان موضوع لباس تابستانی دخترانه تحریک آمیز را احیا کرده اند. با این حال، علاقه آنها در تعیین میزان نمایش زنان و دختران با لباس های تحریک آمیز در رسانه ها و پیامدهای بالقوه این تصویرها، مانند عینیت بخشیدن است.
این محققان اغلب از نظریه عینیت سازی برای هدایت تحقیقات خود استفاده کرده اند. بر اساس تئوری عینیت‌سازی به زنانی که در فرهنگ‌های اشباع جنسی زندگی می‌کنند، نگاه می‌شوند، ارزیابی می‌شوند و به طور بالقوه عینیت می‌یابند و به‌عنوان اشیایی که برای استفاده‌شان توسط دیگران ارزش قائل می‌شوند رفتار می‌شوند.
تئوری عینیت‌سازی بر شیئی‌سازی جنسی به‌عنوان تابعی از نگاه عینی‌سازی تمرکز می‌کند، که در برخوردهای اجتماعی واقعی، تصویرسازی رسانه‌ای از برخوردهای اجتماعی، و تصویرسازی رسانه‌ای که بر بدن و اعضای بدن متمرکز است، تجربه می‌شود.
این تئوری توضیح می‌دهد که نگاه عینی‌سازی حالتی عینی‌شده از آگاهی را برمی‌انگیزد که بر ادراکات خود تأثیر می‌گذارد. این حالت عینی آگاهی پیامدهایی مانند نظارت بر بدن و ظاهر معمولی دارد و به تلاش شناختی نیاز دارد که می‌تواند منجر به مشکل در عملکرد کار شود.
در چنین محیطی، زنان ممکن است بدن خود را از منظر سوم شخص درک کنند و با خود به عنوان اشیایی برخورد کنند که باید به آنها نگاه کرد و ارزیابی کرد.
خود شیئی سازی زمانی اتفاق می افتد که افراد بدن خود را به جای دستاوردها به عنوان تابعی از ظاهر درک کرده و توصیف می کنند تحقیقات تجربی نشان می‌دهد که خود شیئی شدن در زنان می‌تواند با آشکار کردن دست‌کاری‌های لباس، مانند درخواست از زنان برای امتحان کردن و ارزیابی تناسب لباس شنا در مقایسه با پلیور حجیم القا شود.
محققان برای بررسی تغییرات در ویژگی‌های جنسی که با آن دختران در رسانه‌ها به تصویر کشیده می‌شوند، در دو مجله به تحلیل محتوای لباس دختران پرداخته‌اند.
