ورزش دمپایی نیکتا بچه گانه احتمالاً چندین هزار سال پیش در شمال آسیا شکل گرفت برای سرخپوستان آمریکای شمالی و ساکنان اولیه، کفش برفی وسیله اصلی سفر زمستانی بود.
آنها هنوز توسط شکارچیان، تله گیران و سایر کارگران در مناطقی که ماشین های برفی و سایر وسایل نقلیه نمی توانند مانور دهند استفاده می شوند.
دو نوع اصلی کفش‌های برفی عبارتند از: پنجه خرس کوتاه، پهن و بدون دم و کفش بلند و باریک با دم با نام‌های مختلف مین، میشیگان، آلاسکا و غیره.
مهمترین است؛ کفش بلندتر برای کشور بازتر یا برای مسابقه بهتر است. کفش‌های برفی معمولاً از چوب با بند چرمی ساخته می‌شوند، اگرچه در دهه 1980 از فلز سبک وزن، توری مصنوعی و پلاستیک استفاده می‌شد.
کفش‌های برفی به‌عنوان یک ورزش سازمان‌یافته که فقط به صورت محلی دنبال می‌شود، احتمالاً با تأسیس باشگاه کفش‌های برفی مونترال در سال 1840 آغاز شد.
مسابقات کفش‌های برفی که با زانوهای خمیده و درهم حرکت می‌کنند، می‌توانند یک مسیر 100 یاردی را فقط در عرض طی کنند. بیش از 12 ثانیه و یک مایل در حدود 5 دقیقه
لباس که به آن پوشاک یا لباس، لباس و لوازم بدن انسان نیز گفته می شود. تنوع لباس بسیار زیاد است سبکی که یک فرد خاص انتخاب می کند اغلب با جنسیت، سن، وضعیت اجتماعی اقتصادی، فرهنگ، منطقه جغرافیایی و دوران تاریخی آن فرد مرتبط است.
این مقاله به توسعه زمانی لباس و دکوراسیون مد روز می پردازد یعنی لباسی که توسط اعضای برجسته یک جامعه انتخاب و به کار گرفته می شود.
این نشان دهنده این واقعیت است که در هر گروهی از مردم چه یک جامعه کوچک و چه یک ملت بزرگ معمولاً این افراد دارای ثروت و قدرت هستند که بر سایر اعضا تأثیر می گذارند و حتی آنها را دیکته می کنند.
بحث صرفاً بر روی پوشاک متمرکز نمی شود، بلکه در صورت لزوم، جنبه های خاصی از آرایشگری، جواهرات و استفاده از لوازم آرایشی را نیز در بر می گیرد.
علاوه بر این، ماهیت و اهداف لباس و برخی از عوامل خاص اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، جغرافیایی و تکنولوژیکی موثر بر تغییرات مد نیز بررسی می‌شود.
