نوعی صابون که در واقع پودر لباسشویی نگین است برای شستن لباس استفاده می شود. ماشین‌های لباسشویی مدرن مجهز به کشوها یا محفظه‌هایی هستند که افراد می‌توانند پودر لباسشویی را در آن قرار دهند.
پودر داخل ماشین لباسشویی با آب ترکیب می شود و محلول شوینده موجود در پودر کثیفی و لکه را از لباسشویی پاک می کند.
پودر لباسشویی معمولاً حاوی آنزیم هایی مانند پروتئازها و آمیلازها است که با تجزیه مولکول های کثیفی تمیز می شوند.
آب داغ بسیاری از انواع میکروب‌ها را از بین می‌برد و همچنین می‌تواند کثیفی را از لباس‌ها و انواع دیگر لباس‌ها پاک کند، اما آب داغ می‌تواند باعث محو شدن رنگ‌ها و چروک شدن بیش از حد لباس‌ها شود.
آب گرم و سرد کمتر به مواد مصنوعی آسیب می رساند، اما در از بین بردن کثیفی و کشتن میکروب ها کمتر موثر است.
علاوه بر این، آب سخت که حاوی سطوح بالای مواد معدنی است، نسبت به آب نرم تأثیر کمتری بر آلودگی و لکه‌ها دارد.
پودر لباسشویی بدون در نظر گرفتن دمای آب یا محتوای مواد معدنی، آلودگی و لکه ها را از بین می برد.
آنزیم‌ها پروتئین‌هایی هستند که می‌توانند به‌عنوان کاتالیزور برای ایجاد واکنش‌های بیوشیمیایی مورد استفاده قرار گیرند و اندام‌های حیوانی را قادر می‌سازند تا مولکول‌هایی مانند ذرات غذا را تجزیه کنند و امکان هضم را فراهم کنند.
در سال 1913، یک دانشمند آلمانی به نام اتو روم شروع به آزمایش اثرات آنزیم های موجود در صابون لباسشویی کرد.
او ابتدا از یک آنزیم پروتئولیتیک استفاده کرد که آن را از پانکراس حیوانات استخراج کرد. این آنزیم یک واکنش شیمیایی ایجاد کرد که باعث جدا شدن ذرات کثیفی از پارچه و سایر مواد شد، اما او متوجه شد که این فرآیند باعث ظاهر شدن لکه‌ها نیز می‌شود.
از زمان آزمایش‌های اولیه روم، بسیاری از دانشمندان و شرکت‌های شیمیایی دیگر انواع دیگری از آنزیم‌ها را به‌عنوان مواد شوینده مؤثرتر یافتند.
