زنجبیل یک ادویه محبوب با سابقه طولانی استفاده در داروهای گیاهی چینی، هندی، عربی و یونانی رومی است.
قرص زنجبیل دارای طیف گسترده ای از فواید سلامت گزارش شده برای مبتلایان به آرتریت، روماتیسم، رگ به رگ شدن، دردهای عضلانی، درد، گلودرد، گرفتگی عضلات، یبوست، سوء هاضمه، حالت تهوع، استفراغ، فشار خون بالا، زوال عقل، تب، بیماری های عفونی و کرمی است.
حاوی حداکثر 3 درصد روغن فرار، عمدتاً مونوترپنوئیدها و سسکوئیترپنوئیدها است.
زنجبیل ضد استفراغ است و برای درمان بیماری حرکت و جلوگیری از حالت تهوع پس از لاپاراسکوپی استفاده شده است. تعداد داروهای ضد استفراغ بعد از عمل پس از رایحه درمانی با اسانس زنجبیل به طور قابل توجهی کاهش یافت.
تهوع ناشی از شیمی درمانی در بیماران مبتلا به سرطان بزرگسالان و در مقایسه با داروهای ضد تهوع معمولی.
در یک مطالعه آزمایشگاهی، جینجرول‌ها و آنالوگ‌های مربوط به آن آزادسازی و تجمع سروتونین پلاکت انسانی ناشی از اسید آراشیدونیک را با قدرتی مشابه با آسپرین مهار کردند.
در یک مطالعه آزمایشگاهی دیگر، اثرات ضد پلاکتی 20 ترکیب زنجبیل مورد ارزیابی قرار گرفت.
پنج ماده تشکیل دهنده فعالیت ضد پلاکتی در غلظت های نسبتا پایین نشان دادند. یکی از ترکیبات زنجبیل قوی ترین مهارکننده سیکلواکسیژناز-1 و داروی ضد تجمع پلاکتی بود. پتانسیل مهار پلاکتی زنجبیل در یک مطالعه بالینی آزمایشی پیشنهاد شده است.
Zingiber officinale که معمولاً به نام زنجبیل شناخته می شود، ادویه ای است که در سراسر جهان برای اهداف آشپزی و دارویی مصرف می شود.
این گیاه دارای تعدادی مواد شیمیایی است که مسئول خواص دارویی آن هستند، مانند ضد آرتریت، ضد التهاب، ضد دیابت، ضد باکتری، ضد قارچ، ضد سرطان و غیره.
سایر موارد مرتبط با فیتوشیمی و فارماکولوژی زنجبیل. خلاصه ای از تولید جهانی این گیاه و همچنین برخی از پتنت های مربوط به Z. officinale نیز ارائه شده است.
زنجبیل می تواند از نظر تغذیه ای در آشپزی یا به عنوان یک داروی گیاهی استفاده شود و در درمان تهوع و استفراغ بعد از عمل مورد ارزیابی قرار گرفته است.
جینجرول های فعال به عنوان یک ضد اسپاسم عمل می کنند و تون عضلات روده را بهبود می بخشند. یک مطالعه کوچک اخیر فوایدی را در هر دو گروه زنجبیل و دارونما با عوارض جانبی کمتر در گروه زنجبیل نشان داد.
